Руско-украинскиот конфликт ја втурнува Европа во недостиг на челик

Според британскиот веб-сајт „Фајненшл тајмс“ објавен на 14 мај, пред руско-украинскиот конфликт, фабриката за челик во Азов во Мариупол била голем извозник, а нејзиниот челик се користел во значајни згради како што е Шард во Лондон. Денес, огромниот индустриски комплекс, кој континуирано беше бомбардиран, е последниот дел од градот кој се уште е во рацете на украинските борци.

Сепак, производството на челик е многу помало отколку во минатото, и додека дел од извозот закрепна, има и сериозни транспортни предизвици, како што се прекини во операциите на пристаништето и руски ракетен напад врз железничката мрежа на земјата.

Намалувањето на понудата се почувствува низ цела Европа, се вели во извештајот. И Русија и Украина се најголемите светски извозници на челик. Пред војната, двете земји заедно сочинуваа околу 20 отсто од увозот на готов челик во ЕУ, според Конфедерацијата на европската челична индустрија, индустриска трговска групација.

Многу европски производители на челик се потпираат на Украина за суровини како што се металуршкиот јаглен и железната руда.

Украинскиот рудар Fira Expo, кој е на листата на Лондон, е главен извозник на железна руда. Други производствени компании увезуваат плочести челични заготовки, полуготови рамен челик и арматура на компанијата што се користат за зајакнување на бетон во градежните проекти.

Компанијата вообичаено извезува околу 50 отсто од своето производство во Европската унија и Обединетото Кралство, рече Јуриј Риженков, извршен директор на Mite Investment Group. „Ова е голем проблем, особено за земји како Италија и Велика Британија. Голем дел од нивните полупроизводи доаѓаат од Украина“, рече тој.

Една од најголемите компании за преработка на челик во Европа и долгорочен клиент на Mite Investment Group, италијанската Marcegalia, е една од компаниите што треба да се натпреварува за алтернативни набавки. Во просек, 60 до 70 отсто од рамните челични заготовки на компанијата првично биле увезени од Украина.

„Постои речиси паника (во индустријата)“, рече извршниот директор на компанијата, Антонио Марчегалија. „Многу суровини е тешко да се најдат“.

И покрај првичните грижи за снабдување, Marcegalia најде алтернативни извори во Азија, Јапонија и Австралија, а производството продолжи во сите нејзини погони, се вели во извештајот.